Op Facebook kwam ik een bericht tegen over een sponsorloop voor Daniël den Hoed. Hierbij wordt geld ingezameld voor onderzoek tegen kanker. Toen ik dit bericht las, wist ik gelijk dat ik mee wilde doen aan de Run 4 Daniël.
Daniël den Hoed heeft een speciale betekenis
De reden waarom ik deze sponsorloop graag wilde lopen, is mijn vader. Hij heeft 23 jaar geleden in de Daniël den Hoed de strijd tegen kanker verloren. Voor mijn vader is het onderzoek naar immunotherapie helaas te laat, maar veel andere mensen die met dezelfde ziekte kampen, hebben er wel baat bij. Daarom ben ik blij dat ik me voor die mensen 10 kilometer in het zweet kan werken.
“Het enige dat ik kan bedenken, is dat mijn vader die extra kracht heeft gegeven van boven!”
Uiteindelijk heb ik dankzij lieve vrienden en familie 175 euro kunnen ophalen voor dit mooie doel. Bedankt allemaal voor jullie bijdrage!
Het was mooi weer: op de fiets naar de Kralingse Plas
De sponsorloop was vrijdag 21 juni en het weer was perfect om te rennen. Vanuit mijn werk reed ik gelijk door naar de Kralingse Plas om daar deel te nemen aan de Run 4 Daniël. Normaal pak ik altijd de fiets naar werk, dus ik besloot dat ook vandaag te doen. De sponsorloop liep ik toch niet voor een goede tijd, maar om wat te doen voor het onderzoek tegen kanker. Dat ik wat energie verspilde op de fiets maakte mij dus niet uit.
Het was ook mooi weer en zo zag ik nog iets van de omgeving. Vanuit Delft naar het Kralingse Plas is een kleine 20 kilometer fietsen, dwars door de polders van Midden Delfland. Na een klein uurtje kwam ik aan bij de atletiekvereniging PAK, waar we begonnen.
De start van Run 4 Daniël was bijzonder
Na een klein uurtje wachten totdat de kids run en de 5 kilometer startten, was ik eindelijk aan de beurt. Normaal ben ik altijd wel een klein beetje gespannen aan de start van een wedstrijd, maar dit keer totaal niet. Ik dacht aan mijn vader, die er helaas niet meer bij kon zijn. Toch voelde ik zijn aanwezigheid en dat hij van boven meekeek. Voordat we aan de 10 kilometer begonnen heb ik nog gauw een brok in mijn keel weggeslikt.
Ik stond bijna vooraan bij de start en liep met de snelle lopers mee. De eerste kilometers liep ik rond 4 minuut 30 seconden. Dit is het tempo wat ik tijdens een interval meestal loop en ik besloot toch een klein beetje gas terug te nemen. Dit tempo hou ik nu nog geen 10 kilometer vol en de race uitrennen was natuurlijk wel de bedoeling.
Mijn vader gaf mij vleugels
Zelfs toen ik gas terug nam, bleef het tempo onder de 5 minuten per kilometer. Ik merkte dat ik op het randje van mijn kunnen liep, maar de pijn bleef weg. Normaal wil de milt rond dit tempo mijn lichaam verlaten, maar nu merkte ik niets en voelden de benen super aan.
Bij het 5 kilometer punt kreeg ik het wel even zwaar. Ik besloot wat te drinken bij de drankpost en daarna weer op mijn beste tempo door te lopen. Zelfs deze kilometers bleven onder de 5 minuten. Iets gaf mij extra kracht, wat ik normaal tijdens wedstrijden of trainingen niet heb. Het enige dat ik kan bedenken, is dat mijn vader die extra kracht heeft gegeven van boven!
Aangemoedigd door de wandelaars van de 5 kilometer
Tussen de 7 en 8 kilometer kwam ik de wandelaars van de 5 kilometer tegen. Zodra je een groepje wandelaars passeerde, werd je aangemoedigd als hardloper en werd er ruimte voor je gemaakt. De laatste paar kilometers vlogen daarom voorbij, dankzij al deze wandelende deelnemers.
Ik probeerde ook de laatste kilometers alles te geven wat ik nog in me had, vooral omdat ik wist dat ik een mooie tijd ging lopen en mijn vader trots kon maken. Het laatste beetje dat ik nog in me had, heb ik er in de laatste kilometer uit geperst.
Helemaal kapot aan de finish van de Run 4 Daniël
Uiteindelijk passeerde ik na 47 minuten en 26 seconden de finish van de Run 4 Daniël. Daarmee heb ik op de 10 kilometer mijn persoonlijk record met anderhalve minuut verbeterd. Ik weet zeker dat mijn vader trots op mij is geweest tijdens deze loop en dat heeft mij zoveel extra kracht gegeven.
Het heeft wel even een kwartier gekost om weer een beetje bij te trekken van deze sponsorloop. Ik had namelijk niks meer over. Het ‘fijne' was ook nog eens dat ik nog 15 kilometer naar huis mocht fietsen. Gelukkig heb ik mijn benen gelijk los kunnen fietsen en had ik de dag na de loop weinig last van mijn benen.
Als volgend jaar de Run 4 Daniël weer georganiseerd wordt, ben ik er zeker weer bij!