De eerste hardloopwedstrijd van 2019 zit er weer op. In Zoetermeer heb ik de Rokkeveense Dekkerloop van 10 kilometer gelopen. Deze wedstrijd stond vooral in het teken van ontdekken waar ik aan het begin van het nieuwe jaar sta.
De weg naar de marathon
Na mijn hardloopvrije weken en de feestdagen heb ik wel het een en ander moeten inleveren aan conditie. Daarom was de Rokkeveense Dekkerloop vooral om te kijken of en hoe erg het achteruit was gegaan. Vorig jaar liep ik in januari mijn eerste 10 kilometer in 1 uur en 6 minuten. Dat moet dit jaar een stuk sneller kunnen, dus daar ga ik vanuit.
Ik wilde vooral weten hoe ik er ten opzichte van 2018 bij zou staan, zodat ik daar mijn training richting de marathon op kan afstellen. Zo loop ik richting de marathon ook de 15 kilometer en een halve marathon.
Start van de Rokkeveense Dekkerloop
Voordat ik kon beginnen aan de 10 kilometer moest ik mijn startnummer ophalen. Door de goede organisatie had ik deze, ook al was het druk, binnen 5 minuten. Aangezien ik nog zeker 45 minuten moest wachten op de start en behoorlijk koud was, was ik blij dat ik binnen in de kantine kon wachten.
15 minuten voor de start ben ik naar buiten gegaan om nog een rondje warm te lopen. Ik hoefde dus gelukkig niet heel lang in de kou te wachten. De 5 en 10 kilometer startten allebei om half 1 en dit is ook mijn enige puntje van kritiek op de Rokkeveense Dekkerloop. Door de drukte en de verschillende afstanden was het moeilijk om in het begin een eigen tempo te lopen. Gelukkig splitste na 3 kilometer beide afstanden en kon ik mijn eigen tempo lopen.
Conditioneel wrak
Dankzij het gedrang bij de eerste kilometers kon ik aardig doorlopen met gemiddelde van 4.45 min per kilometer. Ik stond versteld van hoe simpel het ging. Zou ik dan toch weer binnen de magische 50 minuten lopen? Ik wist ook wel dat ik dit tempo niet 10 kilometer zou volhouden, dus besloot ik het tempo terug te schroeven naar de 5 minuten per kilometer. Hopelijk had ik dan einde van de rit voldoende over voor een eindsprintje.
De 5 kilometer had ik binnen de 24:30 minuten, maar dit was ook het moment dat ik het zwaar kreeg. Mijn benen voelden goed, maar conditioneel kreeg ik het zwaar. Ik probeerde het tempo nog iets verder terug te schroeven, zodat ik nog een beetje zou herstellen. Helaas bleef het herstel uit en moest ik het met de pijn doen.
Ik ben verder dan ik had gedacht
De laatste kilometers probeerde ik het beste van te maken, zodat ik een mooie eindtijd zou hebben waar ik vertrouwen uit put. Mijn uiteindelijke eindtijd was 51 minuten exact. Dat is een kwartier sneller dan ik begin vorig jaar was. De schade van mijn hardloopvrije weken viel gelukkig mee. Conditioneel heb ik iets moeten inleveren, maar met een paar weken training moet ik weer mijn tijden van eind vorig jaar halen. Ik kan dus vol voor de afstand gaan, zodat ik dit tempo een langere duur kan volhouden. Zo ben ik helemaal voorbereid op mijn volgende wedstrijden.
De Rokkeveense Dekkerloop was zeker een leuke run aan het begin van het jaar. Het was een prima rondje en de organisatie was goed. Als ze volgend jaar meer scheiding houden tussen de 5 en de 10 kilometer, dan is het helemaal dik in orde.
Heb jij al de eerste loop van 2019 gedaan?