Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn voorbereiding richting de DSW Bruggenloop 2018 niet optimaal was. Of beter gezegd: ik had totaal geen voorbereiding. Toch ben ik blij dat ik niet afgezegd heb en gewoon ben gaan rennen.
De slechtste voorbereiding ooit
Richting de Bruggenloop zat alles tegen. Ik begon met vol goede moed met trainen na de DrechtStadLoop, maar door een blessure aan mijn hand was dit helaas van korte duur. Een week of 3 geleden vocht ik met een blikje mais en helaas heb ik nipt verloren. Ik droop af met 5 hechtingen in mijn hand.
Gelukkig herstelde mijn hand helemaal, maar daarna stak de verkoudheid op. Ik kreeg het gevoel dat het behalen van mijn doel van 1 uur en 20 minuten me gewoon niet gegund was. Ik heb getwijfeld of ik wel zou gaan lopen, vooral door de watervallen met snot die uit mijn neus liepen.
Toch maar de DSW Bruggenloop 2018 lopen
Ik voelde me op de dag zelf gelukkig fit genoeg om te gaan lopen. Niet dat ik ooit nog mijn doel ging halen, maar dan was ik in ieder geval geweest. Al deed ik er meer dan anderhalf uur over, ik vond het zonde om niet te gaan.
Maar zelfs die zondag was mijn voorbereiding nog belabberd en zat alles tegen. Ik vergat namelijk de sporthorloge en ik loop al 2 jaar loop ik niet meer zonder de Garmin Forerunner. Hoe wist ik nou wat voor tempo ik liep? Misschien was dit wel gelijk de uitkomst om eens een keer niet te hard van start te gaan. Laat ik nou eens beginnen met een comfortabel tempo en zo de 15 kilometer afleggen, in plaats van alleen maar mijn klokje in de gaten houden.
Twee bruggen van betekenis
Eindelijk is het zover, het startschot heeft geklonken. Omdat ik nogal achteraan in het startvak stond, duurde het even voordat ik de start was gepasseerd. Doordat ik niet op mijn horloge kon kijken, liep ik heel ontspannen en voelden de eerste kilometers als een makkie. Ik had geen zin om mijzelf op te blazen en besloot hetzelfde tempo tot het einde vol te houden.
Zoals de naam ‘Bruggenloop' al zegt, moet je een aantal flinke exemplaren over. In totaal zijn het 7 bruggen, waarbij eigenlijk maar 2 bruggen echt iets voorstellen. De eerste is de Willemsbrug. Bij deze beklimming begon ik het voor het eerst mijn benen te voelen. Het hele stuk richting de Willemsbrug ging echt soepel. Ik liep misschien niet het beste tempo, maar het ging beter dan verwacht.
De echte eindbaas van de bruggen was de laatste brug. Bij 9 kilometer begon de beklimming al van de de Brienenoordbrug en de volledige beklimming was langer dan een kilometer. Het is de tweede keer dat ik de DSW Bruggenloop ren en ik weet nog bij de eerste keer dat ik de brug op moest wandelen. Dit keer kon ik de Brienenoordbrug met een aardig tempo omhoog rennen.
Laatste stukje was een piece of cake
Eenmaal bovenaan de Brienenoordbrug liep de volgende 1,5 kilometer naar beneden. Dit stuk kon ik het tempo aardig opschroeven zonder dat het teveel energie kostte. Zo was ik al gauw bij het 12 kilometer punt aangekomen. Omdat ik het hele stuk nog niet diep hoefde te gaan, had ik nog genoeg energie over voor de laatste paar kilometers.
De allerlaatste kilometer nog best zwaar. Je kon al van ver de finish zien liggen en er leek maar geen einde aan te komen. Gelukkig kwam ik uiteindelijk in een aardig tempo de finishlijn over.
Bij de finish had ik nog geen enkel idee wat mijn tijd zou zijn. Ik hoopte toch nog op de 1 uur en 20 minuten, omdat de 15 kilometer best goed gingen. Al wis ik diep van binnen dat dit waarschijnlijk te hoog gegrepen was. Mijn uiteindelijk tijd is 1 uur en 24 minuten geworden. Dat is toch 10 minuten sneller dan de eerste keer dat ik de DSW Bruggenloop liep!