Hoe hardlopen mij geholpen heeft na de terroristische aanslag in Nice

Ik loop al een aantal jaar hard, maar pas de laatste 2 jaar ben ik daar dagelijks mee bezig. Zonder hardlopen zou ik namelijk niet dezelfde persoon zijn als die ik nu ben.

Op 8 juli 2016 zijn mijn vrouw en ik getrouwd en onze huwelijksreis vierden we in Nice. We hebben hier een midweek genoten van al het moois dat deze Franse badplaats ons te bieden had. Tot 14 juli 2016, de een na laatste dag van onze huwelijksreis. Het was in Frankrijk een nationale feestdag die afgesloten werd met geweldig vuurwerk op de Promenade des Anglais. Aan het hele feest kwam abrupt een einde toen een witte vrachtwagen dwars door de menigte reed. Hij passeerde ons op nog geen meter afstand en wij zagen zelf hoe hij een spoor van dood en verderf achterliet. Die beelden, van de gewonde slachtoffers en lijken op straat, staan voor altijd op mijn netvlies. Gelukkig zijn wij fysiek ongedeerd gebleven, wat voor heel veel mensen wel anders was. Echter, mentaal waren we gebroken en in een klap was ons leven omgedraaid.

Inktzwart dal

De maanden daarna hebben mijn vrouw en ik in een diep, inktzwart dal gezeten en op dat moment wisten we ook niet of we er ooit uit zouden komen. Ik vond het moeilijk om in een drukke metro te staan. Regelmatig stapte ik bij een verkeerd station uit om aan de drukte te ontsnappen. Ik ben sindsdien ook niet meer op een festival geweest, want door de drukte krijg ik al snel een benauwd en opgesloten gevoel.

Een aantal maanden daarna kwamen we erachter dat we een kindje mochten verwachten. Dit betekende dat we voor haar een stabiele omgeving moesten creëren en onze problemen binnen negen maanden zo goed mogelijk moesten oplossen. We hebben haar de naam Mae Juliette Maria gegeven en haar tweede naam is een vernoeming naar wat ons getekend heeft. Mae kwam precies op het juiste moment en gaf ons weer kracht om door te gaan.

Dealen met alle angsten

Ik besloot het hardlopen weer op te pakken. Al gauw merkte ik dat ik door regelmatig hard te lopen, beter met alle angsten kon dealen. Ik werd fysiek sterker en zo ook mentaal weerbaarder. Het leven kreeg steeds meer kleur. Na het overleven van de terroristische aanslag leefden we heel erg in het moment. Plannen had voor ons idee geen zin meer, omdat ieder moment het einde kon zijn. Toch besloot ik een doel te stellen voor mijzelf. Zo had ik iets om naar uit te kijken en om voor te trainen.

In 2018 heb ik mijn allereerste marathon uitgelopen, wat mijn grootste prestatie ooit is geweest op sportief gebied. Daarnaast was het ook een overwinning op mijzelf, omdat ik me weer in een grote menigte durfde te begeven.

Liefde voor hardlopen

De liefde voor hardlopen is alleen maar gegroeid, omdat ik nu weet dat het niet alleen gezond is voor je lichaam, maar vooral voor je hoofd. Ik durf te zeggen dat ik zonder hardlopen nog niet zover was geweest in het verwerkingsproces.  Met dit in gedachten trek ik nog altijd met veel plezier mijn hardloopschoenen aan om een rondje het beste uit mijzelf te halen en mijn hoofd te legen.

De voornaamste reden dat ik voor het eerst mijn verhaal deel is om andere mensen te inspireren. Dat hoe moeilijk je het ook hebt en hoe zwaar het op het moment is in je leven, hardlopen je kan helpen met het verwerken van de zwartste trauma’s. Het leert je om op een positieve manier met je lichaam om te gaan en het heeft mij weer zin in het leven gegeven.