Ik lees regelmatig verhalen van hardlopers die elke dag met plezier hun hardloopschoenen aantrekken. Gelukkig heb ik ook veel van die momenten, maar de afgelopen twee maanden waren juist allesbehalve een feest. Hardlopen is niet alleen rozengeur en maneschijn.
De ellende begon allemaal bij het behalen van mijn ultieme doel
Na het uitlopen van de Indian Summer Ultra van 50 kilometer ben ik een neerwaartse spiraal terechtgekomen. De eerste weken na de ISU ging het nog, maar daarna merkte ik pas wat de impact van de 50 kilometer op mijn lichaam had.
Ik ontdekte dat, na maanden training en het lopen van 50 kilometer, mijn lichaam helemaal op was. Hardlopen ging niet meer op zijn gemak. Alles kostte extra energie en ik was niet vooruit te branden. De kilometers die ik voor de ISU maakte, haalde ik allang niet meer en waar ik eerder makkelijk door de pijn heen kon bijten, kreeg ik dat nu ook niet meer voor elkaar. Bij het alleen het aantrekken van mijn hardloopschoenen, stond de man met de hamer mij al op te wachten.
De feestmaanden hielpen ook niet mee om in een nieuw hardloopritme te komen
Ik zal ook direct maar eerlijk bekennen dat ik een mooi weer loper ben. Normaal vind ik het niet erg in het donker te hardlopen, vooral als ik een doel heb waar ik hard voor train. Maar nu hielpen de donkere dagen echt niet mee, ik loop veel liever als het licht is.
Als ik nu doorzet, weet ik dat ik weer fris aan het nieuwe hardloopseizoen kan beginnen.
De feestmaanden daarna kwamen ook niet op het juiste moment. Door deze drukke periode kwam ik niet in een hardloopritme. Iets wat ik heel hard nodig heb als ik progressie wil maken. De keren dat ik heb gelopen, voelde elke keer of ik weer helemaal opnieuw moest leren hardlopen en daarmee zakte het vertrouwen in mijn lichaam en benen nog verder. De 50 kilometer die ik 2 maanden ervoor liep, leken wel in een vorig leven te zijn geweest.
Helemaal opnieuw beginnen met hardlopen
Het nieuwe jaar is aangebroken en als ik er op hardloopgebied in 2020 wat van wil maken, moet ik flink aan de bak. De eerste hardlooprondjes zitten er weer op, maar ik moet wel van heel ver komen. Waar ik vorig jaar pas na 25 kilometer pijntjes begon te voelen, kwamen die nu al bij de eerste kilometers.
Toch weet ik dat ik even door deze ellende heen moet om weer het plezier in hardlopen terug te vinden. De pijntjes verdwijnen na een aantal weken vanzelf weer en de dagen worden ook weer langzaam wat langer. Als ik nu doorzet, weet ik dat ik weer fris aan het nieuwe hardloopseizoen kan beginnen en dan ben ik weer helemaal klaar voor nieuwe trailrunavonturen.