Een aantal jaar geleden ben ik gaan samenwonen met mijn vriendin, nu mijn allerliefste vrouw. Door het samenwonen veranderde ik langzaam in een obeesje. Traplopen was al een flinke work-out voor me. Na onze reis naar de Verenigde Staten, waar we van alle culinaire hoogstandjes hebben genoten, was de maat vol. Ik besloot dat het voldoende was en ging hardlopen. In het begin waren het maar kleine stukjes van een paar kilometer en daarna besloot ik me in te schrijven voor mijn eerste hardloopwedstrijd van 10 kilometer.
Het hardloopvirus opgelopen na onze huwelijksreis
Tijdens onze huwelijksreis werden mijn vrouw en ik slachtoffer van de terroristische aanslag in Nice. Deze verschrikkelijk ervaring heeft mij als persoon volledig veranderd. Ik merkte dat ik door hard te lopen met mijn angsten kon omgaan. Daarom ben ik na de terroristische aanslag meer gaan rennen. Ik werd niet alleen mentaal sterker, maar door meer te gaan hardlopen werd ik ook fysiek sterker. Mijn conditie nam toe, de kilo’s vlogen er af en mijn benen werden sterker.
De eindstreep van mijn droom betekent niet dat ik klaar ben. Integendeel, het is de start van veel meer dromen over hardlopen.
Overwinning op mijzelf: het lopen van mijn eerste marathon
Na de aanslag leefden we heel erg in het moment. Plannen leek onnodig, omdat het leven elk moment kon stoppen. Een aantal maanden later was dit niet meer de manier. Om iets te willen moet je dingen plannen in het leven. Ik besloot me daarom in te schrijven voor mijn eerste marathon. Het was niet alleen een sportieve overwinning, maar ook een persoonlijke. Voor de marathon durfde ik me niet meer te begeven in een drukke menigte, maar het hardloopevenement was de eerste keer na Nice dat ik de drukte weer opzocht.
De marathon van Rotterdam was niet genoeg
Al gauw na de finish van de marathon van Rotterdam wist ik dat ik nog lang niet mijn grenzen had bereikt. Uiteraard was ik supertrots dat ik 42,2 kilometer had hardgelopen, maar er zat nog veel meer in. In dezelfde periode kwam ik in aanraking met trailrunnen en leerde ik dat bij deze sport de afstanden nog veel verder gingen dan de marathon.
Ik wist gelijk dat ik dit ook wilde en besloot dat mijn volgende doel een ultraloop werd. Ik had nog geen enkele ervaring met trailrunnen. Voordat ik aan de start van mijn ultieme doel stond, wilde ik eerst ervaring op doen tijdens kortere trailruns. Na verschillende trailruns te hebben gelopen van afstanden van 20 tot 36 kilometer was het eindelijk tijd om me in te schrijven voor de Indian Summer Ultra van 50 kilometer.
De eindstreep van bankhanger naar ultrarunner
De laatste horde van mijn droom moest alleen nog gehaald worden: het uitlopen van de Indian Summer Ultra van 50 kilometer. Op 19 oktober 2019 stond ik aan de start van mijn eerste ultraloop. Tijdens dit avontuur ben ik mezelf meerdere malen tegen gekomen, maar juist daarom was deze loop extra mooi. Ik heb van mezelf weer kunnen oprapen en de 50 kilometer uitgelopen. Het behalen van de finish was niet alleen de eindstreep van de 50 kilometer, maar ook de eindstreep van mijn droom.
Ik ben niet echt een dromer
Ik sta best nuchter in het leven en ben niet echt een dromer. Als het gaat om mijn passie van hardloper ben ik het echter wel De eindstreep van mijn droom betekent niet dat ik klaar ben. Integendeel, het is het begin van veel meer dromen over hardlopen. De grenzen van mijn kunnen heb ik zeker nog niet bereikt en ik weet dat er nog veel meer in zit. Het is nu tijd voor bezinning en ontdekken wat mijn volgende droom wordt.
Ik ben zeker trots wat ik in een aantal jaar heb bereikt. Wie had dat zoveel jaar geleden gedacht!?