Mijn allergrootste sportieve uitdaging komt steeds dichterbij. Nog iets meer dan een maand en dan sta ik aan de start van de Indian Summer Ultra. Met een marathon beginnen de kriebels een week van tevoren, maar met een ultramarathon al een maand van tevoren. Het zijn dezelfde kriebels die ik vroeger ook had een dag voor een schoolreisje.
Ben ik er wel helemaal klaar voor?
Nee, nee en nog eens nee. Hoe dichter ik bij de start kom, hoe meer ik ga twijfelen. Het wordt namelijk 6 uur lang door de pijn heen bijten en mijzelf afvragen waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. En dat allemaal vrijwillig.
Het voelt alsof ik in de wachtkamer van de tandarts zit, waar ik wachten op een wortelkanaalbehandeling. Het liefst ren ik heel hard weg, zet ik mijn telefoon uit en ga ik thuis onder de dekens liggen.
Maar ik kan dit.. de 50 kilometer gaat vanzelf voorbij!
Heel diep van binnen is er toch een sprankeltje hoop, waardoor ik weet dat ik dit kan. Ik heb veel meer getraind dan mijn eerste marathon en ben al een jaar lang blessurevrij, terwijl ik het dubbele aantal kilometers heb afgelegd dan dat ik normaal train. Uiteraard had ik liever nog veel meer getraind, maar dat is achteraf altijd makkelijk zeggen.
Ook weet ik dat ik vooralsnog altijd al mijn sportieve doelen heb gehaald. Dat geeft toch weer wat extra vertrouwen richting de 50 kilometer afzien.
Ik heb gelukkig nog een maand tot de Indian Summer Ultra
Ik kan nog een hele maand piekeren en peinzen voor het eenmaal zo ver is. Toch probeer ik tijdens deze emotionele rollercoaster nog beter voor te bereiden. Een maand lang stil zitten lijkt mij niet de juiste aanpak, dus dat ga ik ook zeker niet doen.
Ik weet dat het de grootste uitdaging mentaal is. Om vol vertrouwen aan de start te staan loop ik in september nog de Smokkelaarstrail van 27,5 kilometer. Als ik die zonder teveel moeite uit kan lopen, dan put ik daar hopelijk veel vertrouwen uit. Daarnaast probeer ik nog zoveel mogelijk kilometers af te leggen om helemaal fris aan de start te staan.
Waarschijnlijk kan het ook geen kwaad om een aantal lesjes yoga en mediteren te nemen om het laatste beetje gepieker van me af te schudden. Misschien sta ik dan helemaal zen aan de start.
Hoe bereid jij je voor je grootst sportieve uitdagingen en sprong in het diepe?