Het is zover: Mae is grote zus geworden van Lewis. Onze kleine man is zaterdagmiddag geboren. Dit nieuwe kleine wondertje is nu onderdeel van ons gezin!
Het voelt allemaal vertrouwd!
Lewis is ons tweede kindje. We wisten een beetje wat we konden verwachten. Waar ik bij Mae niet wist wat ik moest doen of hoe ik zo klein poppetje moest vasthouden is dat gelukkig nu wel anders. Het voelt allemaal net wat vertrouwder dan bij een eerste kindje. Dit keer hoef ik niet de gebruiksaanwijzing te lezen om ongeveer te weten wat ik moet doen.
Het is toch net wat anders
Omdat Lewis niet de eerst is spiegel je heel veel van de kraamtijd met hoe het met Mae ging. Zo kom je toch voor heel wat verrassingen te staan. Mae had veel moeite met opstarten, op gewicht komen en moest zelfs nog naar het ziekenhuis voor het geel zien. Gelukkig verloopt het met Lewis allemaal heel positief. Na een paar dagen is hij alweer bijna op zijn geboortegewicht, drinkt goed en gunt ons zelfs een paar uur slaap per nacht.
Misschien omdat het met Mae allemaal net wat stroever ging, verloopt nu allemaal allemaal positiever en relaxter. Daarnaast is het ook heel fijn dat Mae ‘s nachts even komt vertellen dat de baby aan het huilen is. Toch fijn dat iemand je daar van op de hoogte brengt.
Wat ben ik trots op Gabriëlla!
Als iemand hier een speciale vermelding verdient, dan is het Gabriëlla wel. Wat ben ik trots op haar hoe de bevalling is gegaan en hoe de eerste dagen met de kleine man vergaan. Ik kon niet eens een koud washandje voor haar pakken, omdat toen de kleine man er al was. Niet alleen de bevalling verliep voorspoeding, ook hoe relaxt ze voor de kleine Lewis zorgt.
Het is vooral nu genieten van de kleine man en hoe Mae haar rol als grote zus op zich neemt. Het enige waar ik heel erg op hoop, is dat Lewis niet zo slechte slaper is als Mae. Dat we toch binnen 2 jaar weer eens een nachtje kunnen doorslapen. Hoe eerder Lewis ons nachtrust gunt hoe sneller ik weer de hardloopschoenen kan aantrekken!