Eindelijk is het zover! Ik mag weer starten aan de #mooiste marathon en wat heb ik er zin in. Toch zijn de zenuwen weer terug, nog meer dan vorig jaar. Waarschijnlijk omdat ik weet wat ik dit jaar moet doorstaan. Vorig jaar stond ik helemaal blanco aan de start en had ik geen idee wat ik kon verwachten. Nu weet ik vooraf al dat het pijn gaat doen.
Doel van 4 uur en 30 minuten blijft staan
Ik heb maanden naar dit moment getraind en laat mij door een verkoudheidje niet uit het veld slaan. Daarom blijft mijn doel van 4 uur en 30 minuten gewoon staan. Ik heb geen idee of de verkoudheid of pijnlijke benen van afgelopen weken uiteindelijk parten gaan spelen, maar dat zien we vanzelf wel. Ik probeer vanaf het begin een tempo te lopen net onder de 5:30 minuten per kilometer. Zo kan ik genoeg speling opbouwen voor het laatste stuk van de marathon en die speling ga ik op het laatste stuk sowieso nodig hebben.
Hetzelfde publiek als vorig jaar
Wat zo mooi is aan de marathon, is niet alleen de stad waar de marathon doorheen loopt, maar vooral het publiek. Overal langs het parcours staan rijen met publiek je aan te moedigen. Bij de meeste wedstrijdjes die ik loop, is alleen publiek bij de finish. Bij de marathon van Rotterdam word je 42.2 kilometer vooruit geschreeuwd en dat ga ik zeker nodig hebben om mijn doel te gaan halen.
Mijn moeder staat met mijn nichtje op precies de helft, om me nog te bevoorraden en aan te moedigen voor het tweede deel van de marathon. Dan moet ik het hele stuk overleven tot aan de finish waar mijn vrouw en schoonmoeder mij de laatste meters nog vooruit schreeuwen. Tussendoor staan gelukkig wel vrienden opgesteld, zodat ik daar nog wat moed uit kan putten.
Heel veel succes voor alle lopers
Morgen lees je hoe de marathon is verlopen en of ik mijn doel behaald heb. Voor nu wens ik iedereen die de marathon van Rotterdam gaat lopen heel veel succes! Als je me live wil volgen, dan kan dat via de NN marathon app.