Laat ik beginnen met dat ik zeker niet de snelste hardloper ben. Integendeel, ik loop regelmatig ergens in het midden. Een paar jaar geleden liep ik zelfs achteraan. Gelukkig heb ik na al die jaren wel wat progressie geboekt, maar echt snel ben ik nog steeds niet. In het begin had ik er wel moeite mee dat ik een langzame hardloper was en soms nog steeds ben. Nu heb ik er vrede mee en geniet ik meer van het hardlopen dan toentertijd!
Vooral verontschuldigen tegenover mede-hardlopers
In het begin liep ik nog weleens met vrienden of zocht ik een groepje op tijdens hardloopevenementen. Ik was eigenlijk altijd wel de meest langzame en moest zeggen: ‘sorry, maar ik kan echt niet harder, ga verder zonder mij'. Daarom ben ik maar alleen gaan lopen, om me maar niet te hoeven verontschuldigen.
Ook frustrerend: tijdens het lopen van een hardloopwedstrijd waar je net na de start links en rechts wordt ingehaald door andere lopers. Bang dat je in de weg loopt voor de snellere hardlopers.
Iedereen is een langzame hardloper geweest
Waar ik in het begin van mijn hardloopcarrière vooral bezig was met randzaken, heb ik dat nu eindelijk naast mij neer kunnen leggen. Het geeft helemaal niet of je een langzame of snelle hardloper bent. Je loopt hard! Velen kunnen dat niet eens zeggen. Daarnaast heeft bijna iedere hardloper net zo snel gelopen als jij nu ook doet. Veel training en kilometers vreten zorgt ervoor dat je basissnelheid vanzelf omhoog gaat.
Geeft daarom de moed niet op. Je zal merken dat het hardlopen je minder energie kost en dat je vanzelf een snellere hardloper wordt.
Langzame trainingen zijn net zo belangrijk
Het is ook niet nodig om altijd maar de longen uit je lijf te rennen. Langzame duurlopen zijn net zo belangrijk als intensieve intervaltrainingen. Met langzaam hardlopen boek je snel progressie. Door deze hardlooptraining te lopen kan je een langere afstand in een uiteindelijke snellere tijd lopen. Daarmee wordt dus ook je basissnelheid hoger.
Regelmatig loop ik een langzame duurloop en word ik geregeld ingehaald door menig hardloper. In het begin dacht ik bij mijzelf: wat denken ze over me, zo langzaam hardloop ik. En daardoor ging ik sneller hardlopen, terwijl dat niet eens het doel was van mijn hardlooptraining. Nu laat ik me graag aan alle kanten inhalen, zodat ik weet dat ik op een mooi tempo loop om het meeste uit mijn duurloop te halen.
Vind jij het ook erg om langzaam hard te lopen of maakt het je helemaal niks uit wat anderen er van denken?
2 gedachten over “#Sorrynotsorry: ik ben een langzame hardloper”
Ik vind het voor mezelf altijd zo dubbel. Aan de ene kant maakt het me niets uit, tot ik me wil inschrijven voor een evenement en besef dat ik niet binnen de tijdslimiet ga finishen. Tijdens de trainingen maakt het me niet veel uit en ben ik vooral bezig met lekker lopen.
Bij de 5km en de 10km maakt dat dan nog niet zó uit en finish ik nét buiten de tijd en krijg ik mijn medaille wel.. Maar de stap zetten om mezelf in te schrijven voor een halve marathon met 2,5 uur als tijdlimiet? Het klinkt misschien stom, maar een van mijn grootste angsten met hardlopen is om van het parcours te worden gehaald omdat ik te langzaam ben. Mijn 10,5km tijd is 1 uur en 25 minuten, dus de 2,5 uur ga ik nooit redden.. Dat terwijl in bijvoorbeeld grote Amerikaanse steden een halve marathon limiet hebben van 4 uur, wat ik wél redelijk ruim kan halen. 😛
Hi Astrid,
Ik snap het heel goed, in het begin had ik daar ook last van. Vooral bij mijn eerste marathon met een tijdslimiet van 5 en half uur. Uiteindelijk heb ik er 5 uur en 13 minuten over gedaan en bang was dat ik door de bezemwagen ingehaald zou worden.
Toch heb ik besloten om mij in te schrijven en het avontuur aan te gaan. De overwinning op mezelf met het behalen weegt meer dan al zou ik het toch niet halen. Veel kilometers maken tijdens trainingen heeft mij wel geholpen om genoeg vertrouwen op te bouwen richting de grote dag!
Mocht je het onverhoopt toch niet halen, dan is er altijd weer een nieuwe kans!
Wim