Elke keer als ik aan een (ultra)marathon begin, stel ik mezelf onderweg de vraag: waarom doe ik dit mezelf aan? Tijdens de Van Oers Marathon Brabant 2024 was dat niet anders. In de laatste kilometers voelde ik me weer flink door de mangel gehaald, en moest ik mezelf bij elkaar rapen om de finish te halen. Maar door tot het eind te strijden, heb ik met trots de eindstreep bereikt, en het resultaat mag er wezen.
Te ijverig beginnen aan de Van Oers Marathon Brabant 2024
Mijn grootste valkuil is dat ik vaak te snel begin, en dit keer was ik niet anders. Mijn benen voelden zo goed aan dat ik dacht: “Waarom niet een beetje sneller?” Mijn plan was om rond de 5 minuten per kilometer te starten, maar al snel belandde ik op een tempo van ongeveer 4:35. Dat snellere tempo was me niet vreemd, gezien de Molenloop van 16 kilometer een maand geleden. Tijdens deze hardloopwedstrijd heb ik gemiddeld rond de 4:30 gelopen.
Het snelle tempo langer vasthouden
En dat lukte, tot een bepaald moment. Halverwege de marathon liep ik zelfs een persoonlijke record op de halve marathon: 1 uur en 39 minuten! Een euforisch moment, maar ik merkte ook dat de euforie langzaam aan het verdwijnen was. De Van Oers Marathon Brabant bestaat uit twee identieke rondes van elk een halve marathon, en mentaal is dat toch een stuk zwaarder dan een enkele ronde. Datzelfde ervaarde ik tijdens de Utrecht Marathon, waarbij ook twee keer dezelfde ronde gelopen moest worden. Blijkbaar had ik ook een abonnement op zonneschijn; met temperaturen rond de 20 graden in de volle zon voelde ik na 25 kilometer de energie langzaam uit mijn lichaam wegvloeien.
Gestreden tot de laatste kilometers in de volle zon!
Gelukkig heb ik door eerdere marathons wat ervaring opgedaan met deze hitte. Vanaf de eerste verzorgingspost zorgde ik ervoor dat ik goed dronk en koelde ik me af met natte sponsen. Met een petje op mijn hoofd om de zon te weren, hield ik het in het begin nog redelijk vol. Maar naarmate de kilometers vorderden, moest ik mijn trots opzijzetten en het tempo terugschroeven. Lang had ik hoop dat mijn voorsprong groot genoeg was voor een PR, maar dat bleek net niet haalbaar.
Een eindtijd waar ik wat mee kan tijdens de Van Oers Marathon Brabant 2024, maar geen PR
Bij de 35 kilometer merkte ik dat mijn tempo steeds verder terugliep, en de kilometers leken mentaal ook veel langer te duren. Fysiek kon ik nog wel een tempo van rond de 5:30 aanhouden, maar mentaal werd het een ware strijd. De laatste 7 kilometer werden een afwisseling van hardlopen en wandelen, en mijn voorsprong op mijn persoonlijke record smolt als sneeuw voor de zon. Uiteindelijk passeerde ik de finish in 3 uur en 44 minuten, 1,5 minuut langzamer dan mijn huidige PR. En ja, dat voelde een beetje als een gemiste kans, maar ik ben zeker niet ontevreden. De snelheid was goed, en het duurlopen zal ik zeker nog verder moeten aanscherpen.
Bovendien liep ik wel een PR op de halve marathon, dus met dat in gedachten verliet ik de finishlijn niet met lege handen.
Volgende maand wacht mijn herkansing tijdens de Spijkenisse Marathon, waar ik vorig jaar mijn PR van 3:42 liep. Ik kijk ernaar uit en hoop dat het weer me dan iets beter gezind is.